Në Odessa, vendimi iu njoftua të pandehurit në rastin e ngjarjeve të 2 majit 2014

Gjykata Primorsky e Odessa dënoi në mungesë ish-nënkryetarin e policisë rajonale Dmitry Fuchedzhi me 15 vjet burg dhe heqje të gradës së kolonelit.

Siç tregon “UP”aktgjykimi u shpall nga gjyqtari Kovalenko V.N., Fuchedzhi u gjykua në mungesë me akuzat:

• në organizimin e trazirave;
• shpërdorimi i pozitës zyrtare, që ka sjellë pasoja tragjike;
• bashkëpunimi në sekuestrimin e ndërtesave qeveritare;
• në ndërhyrje në aktivitetet e zyrtarëve të tjerë të zbatimit të ligjit.

Më 2 maj 2014, Dmitry Fuchedzhi udhëhoqi përfaqësuesit Anti-Maidan, të cilët organizuan trazira masive në pjesën qendrore të qytetit të Odessa, pranë Teatrit Akademik Rus në rrugën Grecheskaya. Si pasojë e veprimeve të tyre, tetë persona kanë marrë plagë me armë zjarri, gjashtë prej tyre kanë vdekur nga plagët e marra.

Më 4 maj 2014, për shkak të mosveprimit të Fuchedzhi, pas trazirave në qytetin e ushtruesit të detyrës së kreut të emëruar të Drejtorisë kryesore të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Ukrainës në rajonin e Odessa, “anti-Maidan” kapi ndërtesën e departamenti i policisë, duke liruar 63 të arrestuar nga radhët e mbështetësve të tyre. Siç u vërtetua nga hetimi, Fuchedzhi urdhëroi verbalisht hapjen e qelive të qendrës së paraburgimit të përkohshëm të Administratës së Qytetit të Odessa dhe lirimin e të arrestuarve.

Më 6 maj të të njëjtit vit, Fuchedzhi u arratis nga spitali në të ashtuquajturën “Republika Pridnestroviane e Moldavisë”, dhe prej andej në Rusi. Ai është në listën e të kërkuarve që nga maji 2014.

Në shtator 2022, Byroja Shtetërore e Hetimit njoftoi se kishte përfunduar një hetim të posaçëm paraprak kundër ish-zëvendësdrejtorit të Drejtorisë kryesore të Ministrisë së Punëve të Brendshme të Ukrainës në rajonin e Odessa, kreut të policisë së sigurisë publike, Dmitry Fuchedzhi, me akuzën e organizimit të trazirave masive në Odessa më 2 maj 2014. Çështja është dërguar në gjykatë.

Çfarë ndodhi më 2 maj 2014 në Odessa? Shkurtimisht:

Megjithatë, ndërsa hetimi mbetet kokëfortë i heshtur, vdekja e 48 personave në Odessa në vitin 2014 është e mbushur me mite. Çfarë çoi në këtë tragjedi dhe a mund të ishte parandaluar?

Në fillim të pranverës 2014, tregon Forcat Ajrore, dy qendra politike – fusha e Kulikovës dhe monumenti i Richelieu – vështirë se mund të quheshin plotësisht palë në konflikt. Në muajin mars, përballja u shpreh në formën e tubimeve në pjesë të ndryshme të qytetit, praktikisht nuk pati përplasje mes mbështetësve dhe kundërshtarëve të Euromaidan, ata shpesh merrnin pjesë në mitingjet e kundërshtarëve për të dëgjuar se për çfarë flisnin. Ka pasur kontakte mes tyre, ka pasur një sistem paralajmërimi për provokime – në rast të ndonjë teprimi, palët kryen një hetim operacional, pa e çuar çështjen në një konflikt të hapur.

Në sfondin e kësaj situate mjaft të qetë, tragjedia e ndodhur më 2 maj duket tepër kontrastuese. Ajo u rivendos nga grupi që hetonte këto ngjarje, fjalë për fjalë çdo minutë. Përfundimet e hetuesve në shumë dispozita dhe përfundime kryqëzohen me konkluzionet e Misionit Monitorues të OKB-së për të Drejtat e Njeriut në Ukrainë.

Për shumë njerëz, ngjarjet e 2 majit në Odessa zbresin në një zjarr në Shtëpinë e Sindikatave, ku humbën jetën 42 persona. Por edhe para kësaj, gjatë përleshjeve në qytet, gjashtë u vranë. Janë këto ngjarje që mund të quhen çelësi për të kuptuar se çfarë ndodhi si rezultat.

Në këtë ditë, në Odessa do të zhvillohej një ndeshje futbolli midis Kharkov Metalist dhe Chernomorets vendas dhe mbërritën shumë tifozë nga Kharkovi. Dy orë para ndeshjes, tifozët e të dy klubeve dhe mbështetësit e Euromaidan u mblodhën për të mbajtur “Marshimin e Unitetit të Ukrainës” – nga qendra e Odessa në stadiumin Chernomorets. Sheshi i Katedrales u caktua si vendtakim.

Aktivistët e Kulikovo Pole mësuan për planet dhe filluan të mblidhen aty pranë – në Aleksandrovsky Prospekt, afër Rrugës Zhukovsky. Kishte disa qindra metra nga sheshi i Katedrales. Ata u shpjeguan policëve që u interesuan për aktivitetin e tyre se kishin frikë se kundërshtarët e tyre synonin të prishnin kampin pranë Shtëpisë së Sindikatave, pasi në qytet flitej se do ta bënte administrata e qytetit.

Kështu, në qytet u formuan dy grupe të mëdha njerëzish, të gatshëm për luftim kontakti – me helmeta, me mburoja dhe shkopinj. Policia nuk arriti t’i ndajë, filluan përplasjet dhe zënkat. Grupet po manovronin në mënyrë aktive përgjatë rrugëve Grecheskaya, Deribasovskaya dhe Preobrazhenskaya dhe rrugicave ngjitur.

U përdorën bomba tymi, fishekzjarre, gurë shtrimi, kokteje molotov. Ka pasur të plagosur. Shumë shpejt, filluan të tingëllojnë të shtëna nga të dyja anët, dhe në orën 16:10 vdiq personi i parë – një anëtar i “Sektori i Djathtë” Igor Ivanov. Ai u qëllua nga turma e “skuadrës Odessa” nga një armë e ngjashme me një automatik kallashnikov ose një karabinë të bazuar në të. Sulmuesi u filmua dhe madje u identifikua.

Në duart e përfaqësuesve të të dyja palëve janë parë armë zjarri, armë traumatike dhe pneumatike. Të vdekurit gjithashtu i përkisnin kampeve të ndryshme – dy persona u vranë në mesin e mbështetësve të Maidan, katër – midis kundërshtarëve të tyre. Shumë njerëz u plagosën dhe u plagosën.

Në fund, aktivistët e Kulikovo Pole ishin në pakicë – ata u shpërndanë pjesërisht, pjesërisht u arrestuan nga policia dhe u nxorrën nën roje nga skena e përleshjeve – dhe filluan të tërhiqen në Kulikovo Pole. Pasi luftimet në qendër të qytetit filluan të qetësohen, mbështetësit e ngazëllyer të Maidan u zhvendosën në Shtëpinë e Sindikatave.

Të zbulosh saktësisht se kush u bëri thirrje njerëzve pranë Shtëpisë së Sindikatave për t’u fshehur brenda dhe për të barrikaduar hyrjen tashmë është pothuajse e pamundur. Pamjet e marra në atë moment në fushën e Kulikovës tregojnë se si njerëzit po çmontojnë kampin dhe po përpiqen të ndërtojnë një linjë të improvizuar mbrojtjeje në hyrje të Shtëpisë së Sindikatave. Një gjenerator elektrik, benzinë ​​për të dhe gjëra të tjera që ishin në kamp u futën në ndërtesë.

Gjatë atyre pak orëve, nga ora 14:30 deri në orën 18:00, kur përleshjet vazhduan në qendër, në fushën e Kulikovës erdhën shumë njerëz – si mbështetës aktivë ashtu edhe thjesht kureshtarë. Si rezultat, 400 persona mund të strehoheshin në shtëpi. – kjo shifër u dha nga zjarrfikësit. Banori i Odessa, Vladimir Sargsyan, i cili po heton si pjesë e Grupit të 2 Majit, thotë:

“Disa prej tyre ishin njerëz të qytetëruar, simpatizantë, le të themi, erdhën e shkuan. Epo, në valën e “nuk harrojmë, nuk falim”, “do të mbrojmë” e parrulla të tjera, hynë dhe vendosi të mbajë linjën … shtëpinë e Pavlovit … Aty goditi, për shembull, një grua të moshuar që ishte në një stacion tramvaji. Diku 400 metra larg Shtëpisë së Sindikatave. Dhe dikush vrapoi dhe bërtiti: “Bandera e keqe janë duke ardhur këtu, ata do të vrasin, do të fshihen në shtëpi. “Kush – ajo nuk e di, “Ajo nuk kujtohet, për pak i ra të fikët atje, ajo ishte e sëmurë për një kohë shumë të gjatë pasi u shpëtua. Dhe përfaqësuesit e Euromaidan, meqë ra fjala, ishte një invalid skizofren, kishte një grup të dytë invaliditeti për skizofreni, i goditi të drejtat e tij, ai shkoi në fushën e Kulikovës, sepse atje i derdhën çaj dhe e dëgjuan atje. Një person i rastësishëm. Vdiq. Anti-Maidan nuk do të dilte fillimisht, nuk kishte një gjë të tillë … Për më tepër, kishte marrëveshje. Forcat kryesore të Anti-Maidan u larguan nga fusha e Kulikovës. Vetëm një copë skuadrat e Odesës”.

Gazetarët më vonë përcaktuan të dhënat e të gjithë të vdekurve. Të gjithë doli të ishin ukrainas. Besimi i përhapur se shtëpia mori flakë pasi “radikalët nga organizata e Sektorit të Djathtë dhe e ashtuquajtura vetëmbrojtja Maidan rrethuan ndërtesën dhe i vunë flakën” është hedhur poshtë nga hetimi i Grupit të 2 Majit, me aktivistët që citojnë video të shumta si provë. .

Sipas kronologjisë, kur rreth orës 19:20 në Fushën e Kulikovës erdhën grupet e para të futbolldashësve nga stadiumi dhe pjesëmarrësit në përleshjet në qytet, ata fillimisht nxituan për të shkatërruar kampin e çadrës. Vladimir Sargsyan tha për BBC se në atë moment njerëzit që dolën në shesh ishin të shpërndarë dhe nuk i përkisnin asnjë organizate. Grupet e organizuara në atë kohë ishin ende në qytet, ku më herët kishin ndodhur përleshjet me “çetat e Kulikovës Pole”. Sipas një anëtari të grupit hetimor, që në fillimet e tyre, organizatat euro ose anti-Maidan nuk morën pjesë të gjerë në përleshje. Këto ishin shfaqje të paorganizuara, spontane në të cilat merrnin pjesë një sërë njerëzish.

Megjithatë, sipas faqes së internetit të Grupit 2 Maj, të dyja palët përdorën kokteje molotov. Kjo deklaratë mbështetet nga video incizimet që tregojnë se ndërtesa nuk është ende në flakë, afrimet drejt saj janë të barrikaduara me mburoja druri dhe shishet e djegura hidhen me njëra-tjetrën në të dyja anët. Një nga regjistrimet tregon se si hidhet një shishe nga çatia e Shtëpisë së Sindikatave. Të dyja palët përdorën edhe armë zjarri dhe të paktën një person në rrugë u plagos nga të shtënat nga shtëpia.

Fillimisht barrikadat jashtë dhe dyert janë përfshirë nga zjarri, por rreth orës 19:50 zjarri ka filluar brenda. Zjarri u përhap menjëherë në shkallët, njerëzit filluan të hidheshin nga dritaret.

Ekziston një besim tjetër popullor se të gjithë ata që u hodhën nga dritaret e shtëpisë së djegur u trajtuan më poshtë nga mbështetësit e Maidan. Video regjistrimet e bëra gjatë zjarrit tregojnë se njerëzit që shpëtuan nga një ndërtesë e djegur po rrihen ose tentojnë të rrihen nga njerëz në rrugë që duken si aktivistë që flasin në mbështetje të Maidan – simbolet ukrainase janë të dukshme mbi to, shumë kanë helmeta ose helmeta në kokë, mburoja dhe shkopinj. Por të njëjtat regjistrime tregojnë gjithashtu se aktivistë të tjerë po përpiqen të shpëtojnë njerëzit që po mbyten në tym.

Ata organizuan korridore përgjatë të cilave u evakuuan të plagosurit, duke i mbrojtur ata nga turma, duke ndërtuar mjete shpëtimi nga mjetet e improvizuara – strukturat skenike pranë Shtëpisë së Sindikatave u përdorën si një arratisje e improvizuar zjarri. Eksperti mjeko-ligjor Boris Yavorsky, i cili mbërriti për të ekzaminuar të vdekurit si pjesë e grupit hetimor rreth orës 23:00, kujton:

“Shumica e pjesëmarrësve nga ana tjetër nuk kishin ndërmend të shkatërronin fuqinë punëtore të armikut. Ky përfundim tragjik lindi krejt i papritur për të gjitha palët. Në momentin e mbërritjes sonë, ata të vdekur që ranë nga dritaret dhe rezultuan se ishin jashtë ndertesa.Ne ate kohe brenda ne pallat vazhdonin te beheshin ca levizje te paqarta, te pakuptueshme, dikush po barrikadonte, dikush po e rrethonte dike brenda, sulmonte, nje lloj konfrontimi po behej edhe ne çati. Ne ate kohe u kufizuam. për këtë ata ekzaminuan trupat që ishin tashmë jashtë.”

Inspektimi i trupave brenda shtëpisë është bërë nga një grup tjetër. Kur u pyet nëse mes të vdekurve kishte nga ata që mund të ishin vrarë në tokë pranë Shtëpisë së Sindikatave, Yavorsky u përgjigj:

“Do të jem i kujdesshëm këtu, nuk mund të them po ose jo. Por të paktën nuk kemi në dispozicion një dëmtim të tillë që të na lejonte të themi me siguri:” Po, ky dëmtim nuk mund të jetë nga një rënie. , është padyshim nga një gisht me thembër ose tunxh.”

“Ajo që ndodhi në Odessa më 2 maj është bërë histori. Dhe ajo që ndodh çdo vit në fushën e Kulikovës, ata që sjellin lule atje, ata që shkojnë atje për t’i parandaluar, këta janë grupe shumë të vogla njerëzish,” thotë Vladimir Sargsyan. Por pa marrë parasysh se sa njerëz erdhën në Fushën Kulikovë ose në rrugën Preobrazhenskaya më 2 maj, shumica e Odessanëve me të cilët Forcat Ajrore arritën të bisedojnë thonë: ata janë të shqetësuar që kësaj historie nuk i është dhënë fund zyrtarisht – hetimi nuk ka është përfunduar dhe nuk është dhënë asnjë vendim gjykate. Raporti i misionit humanitar të OKB-së thotë:

“Pas kaq vitesh askush nuk është mbajtur përgjegjës për vrasjen e gjashtë personave dhe vdekjen e 42 të tjerëve. Disa çështje penale të nisura pas atyre ngjarjeve tragjike kanë ngecur në fazën e hetimeve paraprake, të tjera në fazën e gjykimit. Kjo tregon një Mungesa e interesit nga autoritetet për sigurimin e drejtësisë për viktimat dhe vënien në përgjegjësi të autorëve”.

Një vlerësim ligjor, hetim apo vendim gjyqësor pret veprimet e organeve ligjzbatuese që nuk arritën të parandalonin trazirat apo të qetësonin palët në konflikt, zjarrfikës që mbërritën gati 40 minuta pasi filluan të merrnin thirrje nga një shtëpi që digjej. Problemi më i madh që nuk mund të zgjidhet më është se përleshjet ku vdiqën njerëzit nuk u rrethuan, njerëzve iu lejua aksesi i lirë në to dhe provat e mundshme mund të shkatërroheshin lehtësisht.

Me sa duket, ndërsa ngjarjet hyjnë në histori, gjithnjë e më pak njerëz kujdesen për rezultatet e hetimit, dhe në të vërtetë gjithçka që ndodhi më 2 maj 2014 në rrugët e Odessa…

Source link