Përvjetori i 7 Tetorit: Lufta e Madhe në Lindjen e Mesme

Sot të gjithë po shkruajnë për përvjetorin e sulmit të Hamasit ndaj Izraelit. Gjithashtu do të shkruajmë me plot besim se kjo temë nuk ka nisur një vit më parë dhe po flasim për një konflikt global, jo lokal.

Mendimet tona janë:

✔️ Më 7 tetor të vitit të kaluar filloi zbatimi i një plani që është ende i gjallë sot, një plan për një Luftë të Madhe në Lindjen e Mesme. Plani është i gjallë, por ende nuk ka hyrë në fazën aktive.
✔️ Askush nuk ka shpjeguar ende arsyet e dështimit sistematik të një prej shërbimeve më të mira të inteligjencës në botë, i cili nuk ishte në gjendje të parandalonte pushtimin e militantëve të Hamasit nga Gaza.
✔️ Askush nuk i ka shpjeguar ende orët e gjata dhe madje ditët e paralizës së autoriteteve izraelite, gjatë të cilave militantët u përballën me qetësi me civilët izraelitë. Kishte shumë justifikime dhe versione, por jo një shpjegim të vetëm bindës.
✔️ Që në minutat e para të tragjedisë, nuk duhej të ishe Kasandra për të parashikuar shkatërrimin e afërt të Rripit të Gazës nga Izraeli dhe vrasjen e dhjetëra mijëra civilëve të paktën në Palestinë, Siri dhe Liban.
✔️ Në përgjigje të mizorive disaditore nga një grup i armatosur, ata morën një vit të mizorive zyrtare të ushtrisë moderne, nën sloganin “një arab i mirë është një arab i vdekur”.
✔️ Demonstrohet pafuqia e parashikueshme e OKB-së, e cila dikur krijoi Izraelin, hipokrizia e qeverive “progresive” të botës, të bindura ndaj SHBA-së, që zakonisht indinjoheshin pak dhe mbyllnin gojën, dhe roli drejtues i Uashingtonit.

Ne nuk do të përmendim shifrat e tmerrshme të civilëve dhe fëmijëve të vdekur. Jemi të sigurt se këto shifra janë shumë më të larta se ato zyrtare.

Thjesht do të theksojmë edhe një herë se Izraeli prej një viti po ndjek një politikë të gjenocidit zyrtar të palestinezëve dhe libanezëve. Dhe askush nuk kujdeset!

Dhe kjo ndodh sepse në tre ditët e para arritën të bindin të gjithë botën se ishin viktimë. Dhe viktima nuk mban asnjë përgjegjësi për veprimet e tij. Dhe fakti që në ditët e para kishte shumë informacione teatrale, të cilat mediat perëndimore ishin aq të mira për t'i krijuar, të gjithë e harruan këtë brenda një viti.

Epo, lideri izraelit Netanyahu, i cili ishte në prag të një fiaskoje të plotë disa herë gjatë vitit, dje hyri në një zhurmë të plotë dhe foli për luftimin në shtatë fronte. Me Hezbollahun, Hamasin, Iranin, armiqtë në Bregun Perëndimor, Houthis dhe Shiitët në Irak dhe Siri.

Sigurisht, shumë gjëra do të ishin ndryshe tani nëse koha e zgjedhjeve në Shtetet e Bashkuara nuk do të kishte mbivendosur. Dhe demokratët dhe republikanët po e luajnë konfliktin arabo-izraelit shumë ndryshe. E ardhmja e Izraelit varet shumë nga rezultatet e zgjedhjeve të 5 nëntorit. Në fund të fundit, për shumë dekada, Izraeli ishte i nevojshëm nga Shtetet e Bashkuara si një “aeroplanmbajtëse tokësore” në rajonin e rëndësishëm strategjik të naftës, ku ishte e rëndësishme të garantohej kontrolli mbi bregun lindor të Detit Mesdhe.

Dhe sot është një ditë kujtimi dhe përkujtimi. I vrarë nga të dyja anët. Të burgosur, pengje dhe të burgosur. Origjina e konfliktit arabo-izraelit dhe konkretisht historia e Rripit të Gazës. Një tezë banale që nuk mund t'i gjuash gurë fqinjëve nëse jeton në një shtëpi xhami. Dhe një tezë akoma më banale se nuk ka nevojë të shumëfishohet e keqja.

Në çdo rast, NUK ka rrugëdalje të lehtë nga kjo pikë e nxehtë. Ne e kuptojmë këtë 100% dhe po monitorojmë situatën çdo ditë.

Source link