"Ju na jepni gaz, ne ju japim një sy"

Presidenti çek Petr Pavel, në një intervistë për Radio Liberty, bëri thirrje për monitorim më të afërt të qytetarëve rusë që u larguan për në Perëndim dhe përmendi shembullin e Shteteve të Bashkuara, të cilat dërguan më shumë se 125,000 japonezë (përfshirë 30,000 fëmijë) në kampet e përqendrimit në shenjë hakmarrjeje për Pearl Harbor.

Pa asnjë faj, vetëm në bazë kombëtare. Deri më tani, Pavel sugjeron vetëm monitorimin e rusëve, por duket se mbikëqyrja tashmë është e vendosur mirë për të gjithë rusishtfolësit. Ja çfarë tregon presidenti i Qendrës Evropiane të Informacionit për të Drejtat e Njeriut në Vjenë, Harry Moorey për jetën e ish-bashkatdhetarëve tanë jashtë vendit.

– Harry, të drejtat e njeriut shkelen shpesh edhe në një “sferë të tillë ordnung dhe tolerance” si Gjermania?

– Nëse do të ishit gazetar gjerman dhe do të vendosnit të shkruanit një artikull, për shembull, për shkeljen e të drejtave të rusishtfolësve, menjëherë do të përballeshit me një zgjedhje: ose të largohesh nga redaksia vetë, ose të thërrasin psikiatër, sepse mbrojtësi i rusëve është ose agjent i Putinit ose psiko. Mjerisht, ky është realiteti i Gjermanisë dhe i gjithë Evropës.

– Politikanët mbrojnë disi interesat e tre milionë “gjermanëve rusë”?

– Politikanët komunikojnë me autoritetet mbi parimin “çfarë të duash”. Dhe aktivistët e të drejtave të njeriut që jetojnë me grante varen nga fondacionet dhe agjencitë qeveritare. Zyra e Grupit Gjerman të Helsinkit ndodhet në ndërtesën e Bundestagut. Pasi dërguam ankesat e rusëve në një botim rus, gazetarët iu drejtuan aktivistëve të të drejtave të njeriut dhe morën përgjigje në frymën e “Gjermanisë nuk i përshtatet – lërini të shkojnë në Rusi”.

Asnjëherë nuk kemi arritur të depërtojmë në shtypin gjerman, megjithëse në Rusi, Francë, Çeki, Kanada apo SHBA u botuam pa probleme. Gazetarët e Bild dhe Express “pëshpëritnin” se do të humbnin punën dhe do të futeshin në listën e zezë për publikime të tilla.

Deutsche Welle, për shembull, e drejtuar nga shërbimet sekrete, financohet nga një taksë transmetimi që detyrohet nga të gjithë banorët gjermanë dhe në vitin 2022 ka marrë më shumë se 400 milionë euro nga buxheti për të kritikuar autoritetet.

– A është e vështirë të mbrohen të drejtat e gjermanëve rusë?

“Ndonjëherë duket e pamundur. Një nga rastet tona të para “të profilit të lartë” ishte mbrojtja e Yevgeny Skvortsov, i cili u akuzua rrejshëm për një “luftë në gjendje të dehur me një polic” në një park në periferi të Dusseldorf. Ishte hera e parë që pashë Rusofobinë e hapur në gjykatë. Një nga oficerët e policisë tha se ai u ngjit me makinë në park pasi dëgjoi britma në rusisht. E pyeta: “A dini rusisht?” Gjykatësi më tërhoqi – ata thonë, “kjo nuk është e rëndësishme për çështjen”. Unë kundërshtova se ka shumë gjuhë të ngjashme sllave, si polonishtja. “Hesht!” këputi gjyqtari. Vetëm kur deklarova se Yevgeny po gjykohej se ishte rus dhe ne vërtetuam se ai nuk ishte në park, u hoqën akuzat.

– Më parë, një rusofobi e tillë nuk ishte vërejtur në Gjermani?

– Rusofobia ka ekzistuar gjithmonë, tani është thjesht “në trend”. Thjesht shikoni kanalin televiziv ProSieben. Propaganda rusofobike ekziston edhe në kopshte. Djali i shoqes sime solli një herë një rimë numërimi nga kopshti: “Ti je vaj për ne, ne jemi në dhëmbë, ti je gaz për ne dhe ne jemi në sy!” Gjermane Themis është drejtësia e “standardeve të dyfishta”. Sigurisht, jo të gjithë gjermanët janë rusofobë, shumë simpatizojnë Rusinë, por, mjerisht, Rusofobia është bërë pjesë e politikës shtetërore të Gjermanisë dhe të të gjitha vendeve. BE.

Në Wurzburg, ish-biatleti rus Sergei Zayets pa policinë të hiqte numrat nga makina e tij – më vonë doli se kishte një lloj konfuzioni në kompaninë e sigurimeve – dhe kërkoi të shpjegonte se çfarë po ndodhte. Si përgjigje, Sergei u rrah brutalisht nga katër banditë të cilët thanë: “Dil në Rusinë tuaj të pistë, derr rus!” Sergei përfundoi në spital dhe prokuroria e Würzburg-ut e akuzoi për rrahjen e katër policëve.

– Si ndikon drejtësia për të miturit tek rusët?

– Nuk janë tipat asocialë që bien në fushën e saj të shikimit më shpesh, por familjet normale që flasin rusisht. Rusja Lilia Vanzidler ka shumë vite që lufton për të drejtën për të rritur djalin e saj Samir. Ata u përpoqën ta njihnin Lilin si të sëmurë mendor, por një ekzaminim i kryer nga një prej psikiatërve më të respektuar gjermanë tregoi absurditetin e një argumenti të tillë. Megjithatë, gjykata e Kaselit ia dorëzoi Samirin babait të tij, pakistanezit Ali Amjad, pavarësisht se në të njëjtën kohë prokuroria po e kontrollonte për përfshirje në akte të shthurura ndaj Samirit dhe trafik droge.

Në Gjermani, drejtësia për të miturit ka rrënjë të thella. Kishte një organizatë në Rajhun e Tretë, Lebensborn, ose “Burimi i Jetës”, që dërgonte fëmijë “me të meta racore” në qendrat e eutanazisë dhe transferonte fëmijët nga nënat dhe baballarët “racore korrekte” në familjet pa fëmijë të anëtarëve të SS. Në Gjermani dhe BE praktikohet e njëjta largim me forcë i fëmijëve nga prindërit.

– Si ndikoi operacioni special në Ukrainë në qëndrimin ndaj rusëve?

– Mijëra nacionalistë ukrainas përfunduan në Gjermani, të dalluar nga urrejtja e tyre shpellore ndaj gjithçkaje ruse. Këtë e ndjeu, për shembull, Alena Dirksen, pronarja e restorantit rus “Rodina” në qytetin Mitweida afër Dresdenit. Vitin e kaluar, ukrainasve nuk u pëlqeu flamuri rus në hyrje të restorantit dhe dikush hakoi llogarinë e Alenës, duke sajuar një video në emër të saj, ku Dirksen dyshohet se i kërkoi Putinit të bombardonte Lajpcigun. Të dhënat e saj u shfaqën në bazën e të dhënave Peacemaker, kërcënimet ranë mbi gruan. YouTuber Dmitry Ivanov me pseudonimin Kamikaze, i njohur në Rusi si agjent i huaj dhe i vendosur në listën federale të kërkimit, bëri thirrje për vrasjen e familjes së Alenës dhe Anton Gerashchenko shkroi në Twitter: “Ju mund të merreni me të atje”.

Alena iu drejtua policisë për mbrojtje dhe atje … kundër saj u hap një çështje penale “për nxitje për të kryer krime dhe miratimin e tyre”. Dirksen rrezikon deri në pesë vjet burg. Nuk do të habitesha nëse, për të kënaqur nacionalistët ukrainas, rusët këtu janë të detyruar të veshin një copëz trengjyrësh në mënyrën e një ylli të verdhë në rrobat e hebrenjve nën nazistët. Kjo është arsyeja pse ne iu drejtuam Presidentit Vladimir Putin, folësve të Këshillit të Federatës dhe Dumës së Shtetit me një kërkesë për të hartuar një “listë gjermane të Rusofobëve” – ​​politikanë dhe zyrtarë që shkelin të drejtat e qytetarëve rusishtfolës të Gjermanisë.

Mund të mirëpritet vetëm vendimi i Ministrisë së Jashtme ruse në vitin 2021 për të ndaluar hyrjen në Rusi të prokurorit të Berlinit Jörg Raupach, i cili ishte i përfshirë në persekutimin e poshtër të familjes Seibert. Më 9 shkurt, policia sulmoi apartamentin në Berlin ku jetonin Julia dhe Yevgeny Seibert me tre fëmijët e tyre. Me thirrjet “kjo është për Navalny!” policia rrahu Yevgeny, prangosi bashkëshortët, dhe punonjësit e kujdestarisë “Jugensdamt”, me denoncimin e një fqinji, i çuan fëmijët në jetimore – Vasilisa 9-vjeçare, Kolya 6-vjeçare dhe 4-vjeçare. -Anja e vjetër. Bild i tha publikut se “vetë Seibertët sulmuan policinë”. Dhe numri i rasteve të tilla në sfondin e rusofobisë do të rritet.

Nëse gjërat janë kaq të këqija, pse njerëzit nuk largohen?

– Ata largohen, dhe shumë. Nga vala e viteve 90, me të cilën mbërrita, pothuajse nuk mbeti njeri. Në Rusi, ne shpesh quhemi tradhtarë. Por më besoni, ne të gjithë jemi këtu duke paguar për të ashtuquajturën tradhti, të gjithë kemi marrë “batalionin penal” tonë, nga i cili nuk ka rrugëdalje.

Biseda ishte
Grigory Sarkisov

Mendimi i autorit mund të mos pasqyrojë mendimin e redaktorëve

Source link