Si të ndaloni plakjen e popullsisë

Shpërndarja e pabarabartë e popullsisë dhe ndryshimet e saj të lidhura me moshën midis 2011 dhe 2021 është një faktor që duhet marrë parasysh gjatë zhvillimit të politikave, thotë profesor Baironas Kotzamanis.

Numrat janë të paepur: Greqia po plaket dhe nëse mbizotërojnë skenarët më pesimistë, në vitin 2030 do të bëhet vendi më i vjetër në Bashkimin Evropian. Marrja e masave për çështjen demografike tashmë është më se e nevojshme, megjithatë, sipas shkencëtarëve, masat e marra nuk duhet të jenë horizontale, por të kenë parasysh dallimet e mëdha që ekzistojnë në rajonet e vendit.

Kundërshtimi i tendencave aktuale, ndryshimet e pritshme dhe zbutja e çdo pasoja negative është synimi i politikave demografike siç është Plani Kombëtar i Veprimit i shpallur nga kryeministri grek.

Sipas Baironas Kotzamanis, profesor në Universitetin e Thesalisë dhe drejtor shkencor i programit kërkimor (ELIDEK) “Projektet demografike në kërkimin dhe praktikën në Greqi”, një plan i tillë duhet të marrë parasysh jo vetëm të gjithë komponentin demografik, por edhe atë ekzistues. dallime të konsiderueshme hapësinore (territoriale), pra devijime të mëdha nga mesatarja kombëtare.

Për më tepër, siç theksojnë demografët, të gjitha parashikimet e disponueshme të popullsisë për horizontin e vitit 2050 bien dakord që rritja e vdekshmërisë dhe rënia e lindshmërisë nuk mund të rikthehen në afat të mesëmsi rezultat i së cilës bilanci natyror do të mbetet negativ, gjë që do të sjellë më tej një rënie katastrofike të popullsisë së vendit.

Njëkohësisht, përkeqësimi i mjedisit tashmë jo aq të favorshëm për krijimin e një familjeje dhe për të pasur fëmijë në një periudhë afatmesme do të kufizojë prirjen rënëse të natalitetit. Një ndryshim në politikë (mbështetje për familjet e reja, duke përfshirë mbështetjen financiare) në afat të gjatë do të na lejojë të arrijmë rezultate pozitive në drejtim të “përtëritjes” së popullsisë greke.

Në të njëjtën kohë, sipas Baironas Kotzamanis, nëse popullsia jonë totale do të ulet me disa qindra mijëra apo me më shumë se 1.4 milionë në vitin 2050 do të varet kryesisht nga shkalla e imigracionit (balanca e vdekjeve dhe lindjeve).

Demografia, natyrisht, nuk është një problem unik për Greqinë. Dukuri të ngjashme janë regjistruar ose do të regjistrohen së shpejti në të gjitha vendet anëtare BE. Thjesht Greqia i bashkohet grupit të shteteve që janë “përpara” për sa i përket “plakjes së popullsisë”.

Shpërndarja shumë e pabarabartë e popullsisë, ndryshimi i popullsisë midis viteve 2011 dhe 2021 sipas të dhënave të regjistrimit, ekuilibri natyror (fertilitet-vdekje) para pandemisë COVID-19 dhe popullsia në plakje përfaqësojnë një hendek të madh që, siç vëren Kotzamanis, duhet të përfshihet në procesin e zhvillimit të politikës demografike.

“Në shkallë vendi, përqindja e personave të moshës 65 vjeç e lart është 22.5%, dhe atyre të moshës 85 vjeç e lart është 3.6%. Megjithatë, këto mesatare kombëtare maskojnë dallime domethënëse: 10 prefektura “udhëheqin” me 28%, dhe në dy prej tyre kjo përqindje kalon edhe 30% (d.m.th. përqindja e njerëzve 65 vjeç e lart në këto prefektura ishte më e lartë në vitin 2020 sesa pritej në nivel kombëtar në 2050, e cila vlerësohet të arrijë në 30–31%).

Një studim i grupmoshës 85 vjeç e lart (d.m.th., raporti i njerëzve 85+ me 65+ për çdo 100 persona) nxjerr në pah edhe një aspekt tjetër – “zhdukjen” brenda plakjes.

Kështu, shton Kotzamanis, po shkojmë drejt një kombinimi shpërthyes të “plakjes” dhe “super-plakjes”: në më shumë se 1 në 4 prefektura të vendit (pak përpara vitit 2050), do të kemi një situatë ku personat e moshës 65 vjeç dhe mbi do të kalojë 1/3 e popullsisë së tyre, dhe në të njëjtën kohë 1/4 e tyre do të jenë shumë të moshuar.

Source link