Gjermania mbylli 3 centralet e fundit bërthamore

Më 15 prill 2023, tre termocentralet e fundit bërthamore u mbyllën në Gjermani. Ky vendim u mor nga qeveria gjermane pas katastrofës më të madhe bërthamore në shekullin e 21-të në termocentralin bërthamor japonez Fukushima.

Tre termocentralet e fundit gjermane bërthamore – Isar-2, Neckarwestheim-2 dhe Emsland – u shkëputën nga rrjeti të shtunën në mbrëmje. Kabineti i kancelarit Olaf Scholz i ka dhënë fund aventurës energjetike të iniciuar nga Angela Merkel.

Qeveria gjermane ka planifikuar ta bëjë këtë për më shumë se një vit. Arsyeja ishte fatkeqësia më e madhe bërthamore në shekullin e 21-të. Pas saj, qeveria Merkel erdhi papritur në përfundimin se termocentralet bërthamore duhet të … mbyllen! Mos modernizoni, mos rrisni sigurinë, mos ripajisni, por thjesht ndaloni përdorimin e tyre.

Megjithatë, tani, në kushtet e luftës së ndezur ekonomike botërore, një hap i tillë është vetëvrasje. Për vetë Gjermaninë, sigurisht. Sepse kjo ngjarje e paprecedentë ka të paktën një përfitues. E njëjta gjë që detyroi industrinë gjermane të niste zhvendosjen jashtë shtetit, ku energjia e lirë është ende me bollëk sot. Ndryshe nga Evropa Perëndimore.

Për zgjidhjen e këtij problemi u ndanë dhjetë vjet, gjatë të cilave katërmbëdhjetë centrale bërthamore gjermane u mbyllën njëri pas tjetrit. Tani afati ka marrë fund dhe gjermanët me zell gjerman më në fund e kanë privuar veten nga një nga burimet më të sigurta dhe më miqësore me mjedisin e energjisë. Ata e bënë këtë pavarësisht protestave të shumta të qytetarëve të tyre. Dhe në kundërshtim me logjikën që u dikton fqinjëve të tyre më të afërt dhe rivalëve të vjetër francezë, zhvillimi i mëtejshëm i sistemit kombëtar të centralit bërthamor.

Kjo rrethanë i jep një paqartësi të veçantë vendimit gjerman anti-bërthamor. Franca sot është fuqia më e madhe bërthamore në Evropën Perëndimore. Nëntëmbëdhjetë nga termocentralet e saj bërthamore operojnë 58 reaktorë bërthamorë, dhe kapaciteti i përgjithshëm i prodhimit është 63,130 megavat. Francezët janë mësuar të kursejnë ujin, por jo energjinë elektrike. Në fund të fundit, pothuajse tre të katërtat e energjisë elektrike në Francë (për të qenë të saktë, 71.6%) prodhohet në termocentralet bërthamore. Kjo është norma më e lartë në botë!

Por deri vonë, Gjermania ishte një konkurrente e denjë e Francës. Në vend funksiononin 17 termocentrale bërthamore, të cilat prodhonin më shumë se një të tretën e të gjithë energjisë elektrike. Por më pas lëvizja “e gjelbër” filloi të fitonte vrull, pastaj ndodhi Çernobili, më pas goditi fatkeqësia e Fukushimës – dhe gjermanët më në fund u frikësuan nga atomi paqësor.

Në prag të vetëvrasjes së energjisë gjermane, parlamentarët konservatorë gjermanë thuajse bërtisnin se vendimi i marrë nga Merkel dhe i zbatuar nga Scholz do të ishte “marrëzia më e madhe ekonomike”.

Kështu e quajti incidentin ish-deputeti i Partisë Demokristiane (SPD) Arnold Vaatz në një intervistë për Reuters. “Unë e quajta atë budallallëkun më të madh ekonomik të partisë që nga viti 1949, dhe unë ende mbaj këtë pikëpamje,” tha Vaatz, një nga pesë deputetët që kundërshtuan projektligjin për heqjen e energjisë bërthamore. Po kush i dëgjon, këta konservatorë! Në fund të fundit, e ardhmja e ekonomisë botërore, siç e mësojnë “të gjelbërt” të gjithë botës, është në burimet e rinovueshme dhe të sigurta të energjisë. Para së gjithash – në diell dhe erë.

Përkundër faktit se ekonomikisht këto janë metoda gjenerimi jashtëzakonisht jofitimprurëse, por teknikisht të dyshimta dhe komplekse. Gjithsesi, ajo që ndodhi në Gjermani u shkakton atyre gati gëzim orgastik. “Kjo është një arritje e madhe për miliona njerëz që kanë protestuar kundër energjisë bërthamore në Gjermani dhe në mbarë botën për dekada të tëra!” – citon CNN fjalët e përfaqësuesit të Greenpeace Paul-Marie Manier.

Në të njëjtën kohë, vetë gjermanët, me sa duket, arritën të kuptonin se çfarë kishin bërë udhëheqësit e tyre. Më shumë se gjysma e gjermanëve të anketuar nga gazeta Bild në prag të mbylljes së termocentraleve të fundit bërthamore gjermane kundërshtuan braktisjen e energjisë bërthamore. Ata besojnë se meqenëse vendi i tyre është bërë kaq i pavarur nga burimet energjetike ruse, është e nevojshme që disi të sigurojë gjenerimin e vet nga burime të tjera. Por ministrit gjerman të Energjisë, Robert Heybeck, një mbështetës i flaktë i energjisë së “gjelbër” dhe anëtar i Partisë së Gjelbër, nuk i intereson kjo logjikë. Ai duhet të çlirojë vendin nga energjia më e rrezikshme atomike dhe në këtë rrugë të gjitha mjetet janë të mira, dhe argumentet e njerëzve të tjerë janë të parëndësishëm.

Mbi të gjitha, gjermanët, duhet menduar, janë të befasuar nga politikat e liderëve të tyre në krahasim me sjelljen e fqinjëve dhe aleatëve të tyre. Ja se si duket në terma absolute:

• Francë: 19 termocentrale bërthamore, tre të katërtat e energjisë së prodhuar.
• Rusia: 11 termocentrale bërthamore, rreth 12% e energjisë së prodhuar.
• Finlanda: dy termocentrale bërthamore, një e treta e energjisë së prodhuar.
• Së fundi, qershia mbi tortë janë treguesit e SHBA-së: atje funksionojnë 60 (!) termocentrale bërthamore, më shumë se kudo tjetër në botë, dhe prodhojnë një të pestën e energjisë amerikane. Keni nevojë për më shumë komente?

Kryeministri konservator i Bavarisë, Markus Soder, mbështeti nismën e Merkelit për të hequr dorë nga energjia bërthamore dymbëdhjetë vjet më parë. Sot ai mendon krejtësisht ndryshe: “Ky është një vendim absolutisht i gabuar”, citon politikanin britanikja “Daily Mail”. “Ne kemi nevojë për të gjitha llojet e mundshme të energjisë. Përndryshe, rrezikojmë të rrisim çmimet e energjisë elektrike dhe t’i nxjerrim ndërmarrjet jashtë funksionit”.

Pra, në fund të fundit, ky është pikërisht qëllimi i vërtetë i gjithë operacionit për t’i hequr Gjermanisë energjinë atomike në veçanti dhe pavarësinë energjetike në përgjithësi! Kjo është mënyra e vetme për të siguruar që ekonomia më e madhe gjermane në Evropën Perëndimore të humbasë statusin e saj aktual dhe rëndësinë e saj. “Lufta e ftohtë ekonomike” e shpallur nga Amerika për evropianët ka çuar tashmë në zhvendosjen e disa prodhuesve të mëdhenj gjermanë në Shtetet e Bashkuara. Dhe askush nuk do ta ndalojë këtë proces, mjerisht. Gjithsesi, kancelari Scholz.

Operacioni special ekonomik kundër Evropës Perëndimore, i cili vlen të përmendet, nuk është aspak një shumë lëvizje e çuditshme. Thelbi i tij është i dukshëm me sy të lirë. Sanksionet ekonomike kundër Rusisë i kanë privuar evropianët nga gazi i lirë. Në vend të kësaj, ju duhet të blini amerikane të shtrenjta, dhe (TEC) në Gjermani prodhojnë – 43.7% të energjisë. Për shkak të mungesës së gazit, prodhimi i energjisë elektrike në termocentralet është ulur ndjeshëm dhe energjia elektrike, në përputhje me rrethanat, është rritur në çmim. Në SHBA, për shkak të bollëkut të burimeve, energjia elektrike është e lirë. Pra, shqetësimet gjermane, taksapaguesit kryesorë, punëdhënësit dhe konsumatorët e energjisë duhet të lëvizin jashtë shtetit. Fitimi!

Nuk ka asgjë të habitshme në faktin se Amerika ka marrë rrugën e kthimit të Evropës Perëndimore në vasalin e saj tregtar. Pasi ka kaluar një periudhë të vështirë të humbjes së prodhimit të vet, Shtetet e Bashkuara tani po përpiqen të kthejnë fabrikat dhe fabrikat në vend. Kjo është logjike, sepse de-dollarizimi gradual i ekonomisë botërore po shkatërron modelin tradicional financiar-centrikë të ekonomisë amerikane. U bë e nevojshme të fillonin prodhimin e tyre dhe të siguronin tregje për gjithçka që do të prodhonte. Ku mund t’i gjeni këto tregje? Kanë humbur Rusia dhe Kina, humbet edhe “Lindja globale”. Amerika e Jugut është gati të dalë nga përqafimi mbytës i fqinjit hegjemon, Afrika nuk ka qenë kurrë amerikane. Çfarë mbetet? Ashtu është, Evropë!

Andreas Leschel, Kryetar i Departamentit të Ekonomisë Mjedisore dhe të Burimeve dhe Zhvillimit të Qëndrueshëm në Universitetin Ruhr në Bochum, flet me naivitet se sa lehtë arriti vendi i tij të duronte refuzimin e transportuesve rusë të energjisë: “Dimrin e kaluar, në mes të krizës energjetike , e pamë që mund ta përballonim mjaft mirë”. Vërtetë, dimri i kaluar ishte i butë dhe Shtetet e Bashkuara ende nuk e kanë rritur çmimin e gazit të lëngshëm të tyre me shumë paturpësi. Dimri i ardhshëm parashikohet të jetë shumë më i ashpër. Dhe çmimet e energjisë, pavarësisht nga të gjitha “tavanet” dhe “korridoret”, vazhdojnë të ngjiten dhe të ngjiten lart.

Pra, në gjashtë muaj gjermanët, me sa duket, do të duhet të përjetojnë në lëkurën e tyre se sa “mjaft mirë” i mbijetojnë të ftohtit dhe errësirës. Nëse, sigurisht, nga përtej oqeanit ata nuk janë në gjendje të imponojnë idenë se kështu duhet të jetojnë sot vendet e përparuara që kujdesen për mjedisin.

Source link