Sa kushton refuzimi i pranimit të refugjatëve

Në një përpjekje për të bindur vendet anëtare që të miratojnë një politikë të përbashkët të imigracionit, Bashkimi Evropian po parashtron një propozim origjinal dhe potencialisht të diskutueshëm.

Prej disa muajsh, diskutimet për gjetjen e një formule për shpërndarjen e drejtë të azilkërkuesve mes 27 vendeve të Bashkimit Evropian janë “shpërbërë”. Qëllimi është që Evropa të trajtojë në mënyrë njerëzore valët e refugjatëve që po rriten çdo vit, ndërkohë që i sinjalizon pjesës tjetër të Perëndimit që të shkojë drejt një zgjidhjeje më solidare të problemit të migracionit.

Megjithatë, vende si Polonia dhe Hungaria refuzojnë as të dëgjojnë për mundësinë e pranimit të refugjatëve në territorin e tyre, gjë që nxit përpjekjet dhe e vë të gjithë projektin në rrezik të kolapsit përfundimtar. Prandaj në tavolinë është një zgjidhje më “kapitaliste”.

Negociatat sekrete

Sipas Politiko, diplomatë nga të gjitha vendet diskutojnë fshehurazi prej disa muajsh mundësinë që vendet që nuk duan të pranojnë emigrantë do të paguajnë për t’u përjashtuar nga pjesëmarrja në program. Në veçanti, për çdo refugjat që humbet të drejtën për të kërkuar azil ofrohej një çmim prej 10.000-22.000 euro. Këto para do të përdoren më pas për të mbështetur refugjatët në vende të tjera.

Një ide tjetër e sugjeruar është që “refusenikët” të ofrojnë pajisje logjistike dhe/ose burime njerëzore për vendet që de facto janë të thirrura për t’u marrë me problemin më intensivisht, si Italia dhe Greqia.

Zyrtarët nuk dhanë detaje kyçe, të tilla si numri i aplikantëve që vendet duhet të pranojnë ose paguajnë çdo vit, dhe sa azilkërkues duhet të pranojë një vend përpara se të pretendojë se ka përmbushur “kapacitetin” e tij. Megjithatë, sipas dy diplomatëve, zhvendosja e 30,000 njerëzve është aktualisht në diskutim.

Përkrahësit e këtyre zgjidhjeve për flukset e refugjatëve – një çështje që pritet të mbizotërojë në takimet e kësaj jave të institucioneve evropiane – po përpiqen të sigurojnë që azilkërkuesit në vendet anëtare BE do të mbroheshin më mirë dhe, nëse aplikimet e tyre do të refuzoheshin përfundimisht, do të ishte më e sigurt që ata të ktheheshin. Megjithatë, ata kanë frikë se refuzimi kokëfortë i disa qeverive për të marrë pjesë në kërkimin e një zgjidhjeje mund të çojë në dëbime në shkallë të gjerë si hakmarrje.

80,000 refugjatë kanë mbërritur në BE që nga fillimi i vitit

Në katër muajt e parë të vitit 2023, më shumë se 80,000 migrantë hynë në BE pa kaluar nga një pikë zyrtare hyrjeje, 30% më shumë nga e njëjta periudhë e vitit 2022 dhe një shifër e lartë që nuk është parë që nga rritja e emigracionit në Evropë në vitin 2016.

Si rregull prej kohësh, vendi që i pranon i pari këta migrantë është ligjërisht i detyruar të përpunojë kërkesat e tyre për azil dhe është përgjegjës për këta individë. Kjo do të thotë që azilkërkuesit e sapoardhur vendosen në mënyrë disproporcionale përgjatë kufijve të Evropës ose më vonë lëvizin pa leje zyrtare brenda BE-së në një vend tjetër në kërkim të punës diku tjetër. Shumë vende në kufi me BE-në janë përballur me akuza të vazhdueshme dhe të mirë-dokumentuara për “zmbrapsje” – praktikë e paligjshme e thjesht refuzimit të azilkërkuesve pas mbërritjes.

Përpjekjet për të krijuar një sistem pan-evropian për pritjen dhe shpërndarjen e azilkërkuesve kanë dështuar vazhdimisht gjatë viteve të fundit, shpesh për shkak të ndonjë treguesi që ligji mund t’u kërkohet vendeve të pranojnë një numër të caktuar njerëzish.

Source link